Het verhaal dat ik aanhaal is de contradictie tussen opgaan in detaillistische fascinatie of het grotere geheel in de wereld zien.
Uit persoonlijke ervaring gaat het o.a. in de business wereld vaak om het onbegrip tussen specialisten en het holistischer denkende hoger management.In deze serie lijkt elk werk eerst een abstracte kleurencompositie. In close-up zijn er zelfs kleurdetails rondom elk vakje, alsof het hierom gaat. Maar als je ergens genoeg afstand van neemt, kan een groter geheel zichtbaar worden.
Met dit als uitgangspunt zit in de compositie een figuratief beeld verscholen, dat enkel van veraf (of d.m.v. smartphone camera) zichtbaar wordt.

Zoals in het echte leven kan de toeschouwer – eens het grotere geheel werd ontdekt – plots wel gemakkelijk switchen tussen beide visies en dus appreciaties.

Dit concept is uitgewerkt als een digitale versie van pointillisme. De kleine kleurvlakjes geven een digitaal pixelisatie effect, het menselijk oog maakt op afstand een mengkleur en ziet zo de figuur.
Met de shiny plexi, de gekleurde slagschaduw in elk vakje en de virtuele witte kader krijgt het werk zijn aparte “hi-tech art feel”.